سالهای سال است که ملتی منتظر ظهور امام زمانند ملتی که در طول این همه سال همیشه در ظلم و ستم بودند از ظلم امویان و عباسیان گرفته تا ظلم قاجار و پهلوی و طالبان ایرانی.
امام زمان کیست؟ چرا همیشه ظهورش نزدیک است؟ چرا همیشه آخر الزمان است؟
چرا همیشه این حاکمان هستند که تفکر منتظر امام زمان بودن را تبلیغ می کنند؟
پدرانمان زیر ظلم قاجار کمرهایشان شکست ولی وقتی فرزند زمانه خویش امیر کبیر برای نجات آنها برخاست به امید ظهور مهدی موعود پشتیبانیش نکردند.
بار دیگر پهلوی و آزاد اندیشانی به مانند مصدق و کودتای ننگین 28 مرداد و سکوت مردم.
امروز هم باز ظلم و بیدادی بی پایان و انتظار برای ظهور او و چشم بستن بر ظهور بزرگ مردانی چون موسوی و کروبی.
متاسفانه فسلفه وجود منجی آخرالزمان به مانند مخدری قوی جان و شرف انسانها را نابود کرده و از آنها معتادانی به ظلم و جور ساخته که به امید عدالتی که هیچ گاه به آن نخواهند رسید پشت قهرمانان و منجیان واقعی امروز خود را خالی می کنند تا نسل بعد هم در سایه ظلمی طاقت فرساتر منتظر منجی موهوم خود باشند.
۱۳۸۹ شهریور ۱۳, شنبه
اشتراک در:
نظرات پیام (Atom)
۷ نظر:
با اجازه شما در دنباله هم لینک کردم نوشته ی خوب و منطقی شما رو .. دست مریزاد
http://donbaleh.com/link/306943
Paeez.e.88
آقا سلام لطاشما از خودت شروع کن وعکس خمینی و خاتمی تازی رو از وبلاگت بردار
با درووود
ما چون در طول تاریخ با فقر وبدبختی و جور وستم زندگی کرده ایم منتظریم تا یکی بیاید ومارا از این فلاکت نجات بدهد و همین باور نادرست زمینه را برای بسیاری سوءاستفاده ها فراهم کرده است.
هیچگاه از خودمان نپرسیده ایم که این نجات دهنده چرا اخرزمان!! می اید یعنی یکروز مانده به پایان دنیا(طبق احادیث)فقط یکروز به اخر می اید و دنیای پراز ظلم و جور را پر از عدل وداد میکند, ما باید تاروز اخر سواری بدهیم و روز اخر هم مگرنه قراراست دنیا اخر بشود؟ همه چیز تمام میشود ودیگر وقتی برای اجرای عدالت نمی ماند. و تا روز اخر هیچ خبری از عدالت نیست خیالتان تخته باشد..
والا برادر من یک شهروند سویسی که در عدالت وبرابری و اسایش و برخورداری از حقوق کامل انسانی خود زندگی میکند که منتظر کسی نیست, هست؟؟
"به جرات می توانست بگوید که در تمام ادیان وعده هایی برای آمدن فریادرس وجود داشت... حقیقت تلخ اینجا بود که اگر این وعده وجود نداشت تعداد افرادی که به امید آسایش بهشت پس از مرگ به دین می گرویدند انگشت شمار می بودند... مردم نیاز داشتند که امید به آمدن شخصی داشته باشند که زندگی سخت و پر از فلاکتشان را مانند یک معجزه زیر و رو کند و آنها را از پستی زمین به بلندی آسمان برساند.... مردم نیاز به امید واهی داشتند و این امید کسی نبود بجز ناجی و یاوری که هر لحظه ممکن بود قدم به زمین بگذارد و با معجزه ای این خارزار را گلستان کند!
کشیشها، قدیسین و علمای دینی حیله گریشان را بی نقص و عالی انجام می دادند!... آنها با تردستی امید به منجی و یاور را در دل پیروانشان به وجود می آوردند و آن را پر و بال می دادند... تا جایی که به زودی خودشان هم از ته دل به چنین افسانه هایی اعتقاد پیدا می کردند... یکی از هدفهای این حقه بازی این بود که مردم عادی را وادار کنند تا به بنیادهای دینی مانند کلیسا و کنیسه یاری کنند بدون آنکه در ازای این اعمال خیرشان انتظار چشم داشتی داشته باشند، وظیفۀ بازپرداخت و تلافی این اعمال خیر به راحتی بر عهدۀ منجی نهایی قرار می گرفت!
"
"ای کاش کسی پیدا می شد تا از همین مردم بپرسد اگر این دین کذایی ظرفیت برپا کردن خوشبختی بی اندازه برای تمام افراد بشر را دارد پس چرا از همان روز اول این کار را نمی کند؟! چرا وعدۀ بی پشتوانه از کسی می دهد که در آینده شاید برایشان کاری انجام بدهد؟! حتی اگر فرض کنیم این ظرفیت در دین وجود دارد و شخصی برای آوردن خوشبختی خواهد آمد این شخص بر اساس چه مجموعه ای از شیوه ها و دستورات این رستگاری موعود را برایتان به ارمغان خواهد آورد؟ اگر قرار است با معجزۀ الهی خوشبختی را برای همه محقق کند چرا از همان روز اول خدایتان همۀ شما را خوشبخت نیافرید؟... حتی اگر فرض کنیم که چنین دادرسی ظهور می کرد بعد از آن چه می شد؟ وقتی که عمر دادرس به پایان رسید و پس از مرگش آیا دنیایتان به حالت نکبت زدۀ قبلش باز می گردد و شما بار دیگر باید به امید فریادرسی بنشینید که نجاتتان بدهد؟!"
That was so true....
هزاران سال است که مردم را به امید واهی سر کیسه کرده اند. آن وقت که محمود افغان به دختران و زنان تجاوز کرد و ایران را ویران، امام زمان کجا تپیده بود. آن وقت که آغاخان قاجار مناره سر و چشم از مردم میساخت ، امامزمان کدام گوری بود. آنوقت که مردم در جنگ از قحطی و گرسنگی جنازه فرزندانشان را میخوردند ، امام زمان کدام قبرستانی بود. بسه دیگه با این موجود خیالی ، خسته شدیم از این همه دروغ .
ارسال یک نظر