دو روی سکه دیکتاتوری

روی قابل مشاهده فعلی:
هر گونه نقدی را توهین میداند.
مخالفانش را بزغاله و خس و خاشاک میداند.
هر گونه انتقاد و مخالفتی را در نطفه سرکوب میکند.
با استفاده از قدرت رسانه ای گرد یاس بر امید مردم می افشاند.
بین مخالفانش تفرقه می اندازد تا مردم را از رهبران مخالف دور کند تا راحت رهبران را خفه کنند.
و تمام اینها به اسم دین ، اسم این حکومت دیکتاتوری دینی است.

روی پنهان:
به اسم انتقاد ، هر گونه توهینی به اعتقادات دیگر مخالفان میکند تا چند دستگی ایجاد کند.
فقط گفتمان خود را بر می تابد و هر گونه صدای مخالف و منتقدی را وابسته به حکومت می داند.
مخالفانش را فاشیست، بیمار، خر مذهب، لامذهب و ... می نامد.
توهین خود را نقد و نقد دیگران را توهین میداند.
با استفاده از قدرت رسانه ای ، جنبش سبز را از آن خود و رهبرانش را خائن می نامند.
و تمام اینها به اسم آزادی بیان است.

به راستی مگر کسی دیکتاتور به دنیا می آید؟
آیا همه مسلمانان افکار فاشیستی دارند؟
آیا همه سکولار ها بی دین هستند؟
آیا همه مردم لزوما یا مسلمانند یا ضد اسلام؟
آیا همه آخوندها خائن و همه کروات دارها میهن پرستند؟
آیا در دنیا فقط رنگ سیاه و سفید وجود دارد؟
و چه غریبند واژه های آزادی بیان و عدالت و آزادی، که هر کس به ظن خود این واژگان را معنی میکند.

جلوگیری از نقد شدن و توهین به عقاید دیگران دو روی یک سکه اند، سکه دیکتاتوری.